Het zuiden van de huidige provincie Limburg was in de 18e eeuw een staatkundig versnipperd gebied. Het bestond uit drie landjes die deels tot de Nederlandse republiek en deels tot Oostenrijk behoorden. Vanaf het jaar 1734 vonden overvallen met diefstallen uit kerken en grote boerderijen plaats, toegeschreven aan een grote goddeloze bende: de Bokkerijders!
Hebzucht, armoede, maar ook revolutionair gedachtegoed worden als mogelijke oorzaken voor het ontstaan van de bende genoemd.
Uit nieuwe onderzoeken blijkt echter het toenmalige rechtssysteem de hoofdoorzaak te zijn. Want de toegepaste folter tijdens een verhoor bracht uiteindelijk de door justitie gewenste verklaring. Dit had tot gevolg, dat ruim zeshonderd burgers aan onder meer galg of wurgpaal geëxecuteerd werden. Een aanzienlijk aantal van hen kwam uit de huidige gemeente Schinnen, gezien als één van de centra van dit georganiseerde bendewezen. Zelfs één van haar leiders, de beruchte Geerlingh Daniëls, woonde in het gehucht Wolfhagen.
Om de Bokkerijder-geschiedenis zichtbaar te maken zijn er vier Bokkerijdersroutes gemaakt die je gratis kunt downloaden. Onderweg kom je ook borden tegen met meer informatie over wat de Bokkerijdersbende ter plaatse heeft geterroriseerd!
Op de hoek van de straat staat een grote witte hoeve, in 1734 door een schepen gebouwd, en de Schepenbank genoemd. Het gebouw vervulde slechts tijdelijk deze functie. In tegenstelling tot het volksgeloof vond hier geen enkel proces tegen de leden van de Bokkerijdersbenden plaats. Dit gebeurde, evenals de detentie, op kasteel Amstenrade. Schuin tegenover de schepenbank ligt de kerk waar de Bokkerijders in 1735 een inbraak pleegden. In de Grachtstraat lag vroeger de Tiendhof, waar destijds een schepen woonde en de Bokkerijders poogden in te breken.
Een inwoner van Schinnen hoorde in de late avond van 4 maart 1750 in het Stammenderbos iemand op een fluit spelen, waarna vanuit verschillende richtingen mannen kwamen aanlopen. Een complice uit Spaubeek verklaarde, na te zijn gefolterd door de schepenbank van Geleen, dat dit het verzamelteken voor de leden was, om vervolgens, met vermijding van de hof Stammen, op weg te gaan naar Puth voor een inbraak bij boer Petri.
Op dit galgenveld stonden naast de galg één of meerdere wurgpalen en een rad op een paal. Na de executie werd het lichaam verbrand of aan de dwarsbalk van de galg gehangen, zodat deze vrij was voor de volgende veroordeelde. Hiervoor was tevens een extra houten rek aanwezig. Tot afschrik van anderen bleven de lijken daar hangen of aan een rad die op een paal bevestigd was te pronk gesteld. Na geruime tijd begroef een vilder de stoffelijke resten onder de galg. Justitie voerde de straffen theatraal uit, zodat een voorbijganger de begane misdaad kon afleiden.
