detail

Schansen en motten in de Schinveldse bossen

Leiffenderhofweg
Schinveld
Aanvankelijk worden de omgrachte en omwalde, rechthoekige terreinen als 'schansen' beschouwd en ze worden door de plaatselijke bevolking ook zo genoemd. Op schansen werd niet gewoond. 

Het waren versterkte plaatsen, die door een uitgegraven watersloot en een wal plus omheining van pallisaden of een gevlochten haag aan de binnenkant van de sloot werden beveiligd. De ligging in moerasgebieden verhoogde de bescherming. 

De schansen waren de eerste fase in de ontwikkeling van de 'motte'. Er is sprake van een motte bij een tweedelig systeem met een kunstmatig opgehoogde heuvel en voorhof. 

Ook in latere perioden werden er schansen gemaakt, zoals de boerenschansen in de Tachtigjarige Oorlog. In de Karolingische tijd tussen 900 en 1000, als hier de eerste landadel opkomt, begint men met het aanleggen van 'moated sites'. 

Het draineren van de woonterp was de belangrijkste functie van de gracht in een gebied met hoge waterstand. Soms droeg de gracht bij aan de status van de bewoner, die hiermee enigzins de hogere adel imiteerde. 

In Engeland kent men concentraties van 'moated sites' in natte gebieden uit begin dertiende eeuw tot midden veertiende eeuw. de 'moated sites' van schinveld vormen echter een unieke uitzondering.

Grondboringen die in mei 2008 werden verricht wijzen op een korte periode van bewoning aan het einde van de late middeleeuwen en de overgang naar de moderne tijd (zestiende en zeventiende eeuw). 

Onder de nog goed zichtbare sporen moet een nog ouder landschap verborgen liggen, getuige aardewerk uit 1100 tot 1250, prehistorische vuurstenen werktuigen, slijpstenen en urnenvelden, die in het gebied gevonden zijn, en de vraag blijft welke rol de locaties van de 'moated sites' daarin hebben gespeeld. 

Eeuwenlang leidden de omgrachte terreinen een sluimerend bestaan en waren slechts bij een enkeling bekend. Toen gemeente Onderbanken in 2005 begon met het realiseren van het natuurpark Roode Beek-Rodebach was de tijd rijp om ook een
historische route in het leven te roepen. 

Beeldend kunstenaar Jos van Wunnik deed het voorbereidend werk. In het kader van een archeologieproject van de stichting IKL werd in 2006 in opdracht van de Vereniging Natuur Monumenten begonnen met het omheinen van de eerste aarden monumenten, ter bescherming tegen de Schotse hooglanders. 

Waar nodig werden ze vrij gemaakt van begroeiing waardoor het reliëf beter zichtbaar werd en voor de toekomst behouden blijft.

Toegankelijkheid


Er zijn geen noemenswaardige gehandicaptenvoorzieningen

Routes in de buurt

Leuks in de buurt!